İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’na göre Sağlık Gözetimi ve Çalışanların Eğitimi

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’na göre;

Sağlık  gözetimi

MADDE 15 -

(1) İşveren;

a) Çalışanların işyerinde maruz kalacakları sağlık ve güvenlik risklerini dikkate alarak sağlık gözetimine tabi tutulmalarını sağlar.

b) Aşağıdaki hallerde çalışanların sağlık muayenelerinin yapılmasını sağlamak zorundadır:

1) İşe girişlerinde.

2) İş değişikliğinde.

3) İş kazası, meslek hastalığı veya sağlık nedeniyle tekrarlanan işten uzaklaşmalarından sonra işe dönüşlerinde talep etmeleri hâlinde.

4) İşin devamı süresince, çalışanın ve işin niteliği ile işyerinin tehlike sınıfına göre Bakanlıkça belirlenen düzenli aralıklarla.

(2) Tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan işlerde çalışacaklar, yapacakları işe uygun olduklarını belirten sağlık raporu olmadan işe başlatılamaz.

(3) Bu Kanun kapsamında alınması gereken sağlık raporları işyeri hekiminden alınır. 50’den az çalışanı bulunan ve az tehlikeli işyerleri için ise kamu hizmet sunucuları veya aile hekimlerinden de alınabilir. Raporlara itirazlar Sağlık Bakanlığı tarafından belirlenen hakem hastanelere yapılır, verilen kararlar kesindir.

(4) Sağlık gözetiminden doğan maliyet ve bu gözetimden kaynaklı her türlü ek maliyet işverence karşılanır, çalışana yansıtılamaz.

(5) Sağlık muayenesi yaptırılan çalışanın özel hayatı ve itibarının korunması açısından sağlık bilgileri gizli tutulur.

Madde 15'e uyulmaması durumunda 2018 yılı için uygulanacak İdari Para Cezası; 1.545.-TL / uyulmayan her çalışan için

Çalışanların eğitimi

MADDE 17 -

(1) İşveren, çalışanların iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerini almasını sağlar. Bu eğitim özellikle; işe başlamadan önce, çalışma yeri veya iş değişikliğinde, iş ekipmanının değişmesi hâlinde veya yeni teknoloji uygulanması hâlinde verilir. Eğitimler, değişen ve ortaya çıkan yeni risklere uygun olarak yenilenir, gerektiğinde ve düzenli aralıklarla tekrarlanır.

(2) Çalışan temsilcileri özel olarak eğitilir.

(3) Mesleki eğitim alma zorunluluğu bulunan tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan işlerde, yapacağı işle ilgili mesleki eğitim aldığını belgeleyemeyenler çalıştırılamaz.

(4) İş kazası geçiren veya meslek hastalığına yakalanan çalışana işe başlamadan önce, söz konusu kazanın veya meslek hastalığının sebepleri, korunma yolları ve güvenli çalışma yöntemleri ile ilgili ilave eğitim verilir. Ayrıca, herhangi bir sebeple altı aydan fazla süreyle işten uzak kalanlara, tekrar işe başlatılmadan önce bilgi yenileme eğitimi verilir.

(5) Tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan işyerlerinde; yapılacak işlerde karşılaşılacak sağlık ve güvenlik riskleri ile ilgili yeterli bilgi ve talimatları içeren eğitimin alındığına dair belge olmaksızın, başka işyerlerinden çalışmak üzere gelen çalışanlar işe başlatılamaz.

(6) Geçici iş ilişkisi kurulan işveren, iş sağlığı ve güvenliği risklerine karşı çalışana gerekli eğitimin verilmesini sağlar.

(7) Bu madde kapsamında verilecek eğitimin maliyeti çalışanlara yansıtılamaz. Eğitimlerde geçen süre çalışma süresinden sayılır. Eğitim sürelerinin haftalık çalışma süresinin üzerinde olması hâlinde, bu süreler fazla sürelerle çalışma veya fazla çalışma olarak değerlendirilir.

Madde 17'ye uyulmaması durumunda 2018 yılı için uygulanacak İdari Para Cezası; 626.-TL / uyulmayan her çalışan için

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununda Değişiklik - 09/07/2018 tarihli

09 Temmuz 2018 tarihli Resmi Gazetede yayınlanan Anayasada Yapılan Değişikliklere Uyum Sağlanması Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname (KHK/703)’e göre;
“MADDE 210- 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununun;
a) 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan “Bakanlar Kurulu” ibaresi “Cumhurbaşkanı” şeklinde değiştirilmiştir.
b) 21 nci maddesinin ikinci, üçüncü, dördüncü, beşinci, altıncı ve yedinci fıkraları yürürlükten kaldırılmıştır.
c) 37 nci maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“EK MADDE 1- (1) Mevzuatta Ulusal İş Sağlığı ve Güvenliği Konseyine yapılmış olan atıflar, Cumhurbaşkanlığınca belirlenen kurul ve mercie yapılmış sayılır.””

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu;

"Ulusal İş Sağlığı ve Güvenliği Konseyi

MADDE 21 – (1) Ülke genelinde iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili politika ve stratejilerin belirlenmesi için tavsiyelerde bulunmak üzere Konsey kurulmuştur."

Yürürlülükten kaldırılan maddeler şu şekildedir:

"(2) Konsey, Bakanlık Müsteşarının başkanlığında aşağıda belirtilen üyelerden oluşur:

a) Bakanlık İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürü, Çalışma Genel Müdürü, İş Teftiş Kurulu Başkanı ve Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığından bir genel müdür.

b) Bilim, Sanayi ve Teknoloji, Çevre ve Şehircilik, Enerji ve Tabii Kaynaklar, Gıda, Tarım ve Hayvancılık, Kalkınma, Millî Eğitim ile Sağlık bakanlıklarından ilgili birer genel müdür.

c) Yükseköğretim Kurulu Başkanlığından bir yürütme kurulu üyesi, Devlet Personel Başkanlığından bir başkan yardımcısı.

ç) İşveren, işçi ve kamu görevlileri sendikaları üst kuruluşlarının en fazla üyeye sahip ilk üçünden, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğinden, Türkiye Esnaf ve Sanatkârları Konfederasyonundan, Türk Tabipleri Birliğinden, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliğinden ve Türkiye Ziraat Odaları Birliğinden konuyla ilgili veya görevli birer yönetim kurulu üyesi. 

d) İhtiyaç duyulması hâlinde İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürünün teklifi ve Konseyin kararı ile belirlenen, iş sağlığı ve güvenliği konusunda faaliyet gösteren kurum veya kuruluşlardan en fazla iki temsilci.

(3) İkinci fıkranın (d) bendi kapsamında belirlenen Konsey üyeleri, iki yıl için seçilir ve üst üste iki olağan toplantıya katılmaz ise ilgili kurum veya kuruluşun üyeliği sona erer.

(4) Konseyin sekretaryası, İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğünce yürütülür.

(5) Konsey, toplantıya katılanların salt çoğunluğu ile karar verir. Oyların eşitliği hâlinde başkanın oyu kararı belirler. Çekimser oy kullanılamaz.

(6) Konsey yılda iki defa olağan toplanır. Başkanın veya üyelerin üçte birinin teklifi ile olağanüstü olarak da toplanabilir.

(7) Konseyin çalışma usul ve esasları Bakanlık tarafından belirlenir."

Tüp ve Tüp Demetlerinin Dolum ve Periyodik Muayenelerinin Usul ve Esaslarına İlişkin Tebliğ

Tüp ve Tüp Demetlerinin Dolum ve Periyodik Muayenelerinin Usul ve Esaslarına İlişkin Tebliğ 2 Haziran 2018 tarihli Resmi Gazetede yayınlandı.

Tebliğdeki bazı tanımlar;

ADR: 8/9/2009 tarihli ve 2009/15454 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Tehlikeli Malların Karayolu ile Uluslararası Taşımacılığına İlişkin Avrupa Anlaşmasını,

Dolumcu: Sınaî ve tıbbi gazların tüp ve/veya tüp demetlerine dolumu ile satış ve dağıtım hizmetlerini yapan gerçek veya tüzel kişiyi,

Dolum tesisi: Sınaî ve tıbbi gazların dolum, satış ve dağıtım hizmetlerinin yapılması amacıyla ilgili mevzuata uygun, gerekli izin, ruhsat ve belgelerine haiz sınaî gazların, tüp ve/veya tüp demetlerine dolumun gerçekleştirildiği tesisi,

Dolum Yeterlilik Belgesi: Tüp ve/veya tüp demetlerine dolum tesisleri tarafından dolum yapılabileceğini gösteren belgeyi,

Muayene kurumu: Ülkemizde ADR kapsamında yetkili kurum olan Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı tarafından onaylanmış bağımsız bir muayene ve test kurumunu,

Mülkiyet sahibi: Tüp ve/veya tüp demetinin sahibi olan gerçek veya tüzel kişiyi,

Periyodik muayene: ADR’de belirtilen periyodik muayene ve periyodik muayeneyi düzenleyen yöntemlerini,

ifade eder.

Periyodik muayene

MADDE 12 – (1) Tüp ve/veya tüp demetlerinin periyodik muayene yaptırma sorumluluğu mülkiyet sahibine aittir.

(2) 1/7/2005 tarihinden önce piyasaya arz edilen ancak Epsilon veya Pi işareti taşımayan ve uygunluğun yeniden değerlendirmesi işlemine tabi tutulmayan tüp ve/veya tüp demetlerinin periyodik muayeneleri, periyodik muayenenin yapılacağı tarihte yürürlükte olan periyodik muayene standartlarına göre Muayene Kurumu tarafından yapılır.

(3) 1/7/2005 tarihinden sonra piyasaya arz edilen ve periyodik muayene tarihi gelen tüp ve/veya tüp demetlerine Yönetmeliğin periyodik muayeneye ilişkin hükümleri uygulanır.

(4) Periyodik muayene sonucu uygun çıkmayan tüp ve/veya tüp demetleri, dolumcu ve/veya Muayene Kurumu tarafından mülkiyet sahibine bilgi verilerek hurdaya ayrılır ve Servis Sistemine girilir.

Renk kodlaması

MADDE 13 – (1) Basınçlı gaz tüplerinin renk kodlaması, TS EN 1089-3 Taşınabilir gaz tüpleri - Gaz tüplerinin tanıtılması (LPG hariç) bölüm 3: Renk kodlaması standardına veya bu standardın yerine geçen standarda göre yapılır.

(2) 1/1/2024 tarihinden itibaren Renk kodlaması standardına uyulmayan tüp ve tüp demetlerine dolum yapılmaz.

Linki: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/06/20180602-6.htm

Resim Kaynağı: http://www.gilje-gas.com/index.php?idgrupa=3&idpodgrupa=19&sablon=2&naslov=Ozna%26%23269%3Bavanje+boca

Nükleer Tesislerde Radyasyondan Korunma Yönetmeliği

Nükleer Tesislerde Radyasyondan Korunma Yönetmeliği 29 Mayıs 2018 tarihli Resmi Gazetede yayınlandı.

Yönetmeliğe göre;

"Radyasyondan korunma personeli

MADDE 21 – (1) Radyasyondan korunma personeli nükleer tesisin işletmeye alma, işletme, işletmeden çıkarma ve sahanın düzenleyici kontrolden çıkarılması aşamalarının tümünde radyasyondan korunmadan sorumludur ve Kuruluş tarafından belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde görevlendirilir. Kuruluş, tesiste dereceli yaklaşım ilkesi gereğince yeterli sayıda radyasyondan korunma personeli çalıştırır.

(2) Radyasyondan korunma personeli, radyasyondan korunma açısından yetersizlikler olduğunu düşündüğü durumlarda nükleer tesisin çalışmasına izin vermeme ya da tesisi durdurma yetkisine sahiptir. Bu görevler kapsamında radyasyondan korunma personeli nükleer tesiste görevlendirildiği süre içinde tesis yöneticisine karşı sorumludur.

(3) Radyasyondan korunma personeli görevli olduğu süre içinde her an ulaşılabilir olmak ve nükleer tesis sınırları içinde bulunmakla yükümlüdür.

(4) Radyasyondan korunma personeli asgari olarak aşağıdaki koşulları sağlamak zorundadır:

a) 21/10/2005 tarihli ve 25973 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Araştırma Reaktörlerinde İşletme Organizasyonu, Personel Nitelikleri ve İşletici Personel Lisanslarına İlişkin Yönetmeliğin 21 inci maddesinde belirtilen genel sağlık kriterlerine uymak,

b) Araştırma reaktörlerinde temel bilimler, sağlık bilimleri veya ilgili bir mühendislik dalından ön lisans veya iki yıllık meslek yüksekokulu, diğer nükleer tesislerde ise temel bilimler, sağlık bilimleri veya ilgili bir mühendislik dalından lisans diplomasına sahip olmak,

c) Kuruluş tarafından nükleer tesise özel olarak planlanan ve ilgili mevzuatta asgari şartları tanımlanan radyasyondan korunma personeli eğitimlerini başarıyla tamamlamış olmak,

ç) Kurum tarafından eğitim ve deneyimleri değerlendirilerek, nükleer tesislerde radyasyondan korunma personeli olarak çalışmaya uygun bulunmak."

Linki: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/05/20180529-17.htm

Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin Eğitim Konulu Kararı

"İşçi sağlığı, iş güvenliği ve yapılmakta olan iş nedeniyle işçinin eğitimi, bir kısım mevzuat hükümlerini içerir belgelerin kendilerine verilmesini değil, eylemli olarak, bu bilgilerin aktarımı ve öneminin kavratılması ile sağlanabilir. Eğitimden sonraki aşama ise, işçi sağlığı ve iş güvenliği ile ilgili önlemlerin alındığının ve uygulandığının denetlenmesidir. İşverenlerce, iş güvenliği açısından yaşamsal öneme sahip bulunan araç ve gereçlerin sigortalılar tarafından kullanılması sağlandığında, kazalanma olasılığının tamamen ortadan kaldırılabileceği de yadsınamaz bir gerçektir. "

Linki: http://www.hurriyet.com.tr/gundem/yargitaydan-isverene-kotu-haber-kagit-uzerindekiler-kurtaramayacak-40813149

Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

Çalışanların İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 24 Mayıs 2018 tarihli Resmi Gazetede yayınlanmıştır.

Bazı maddeler şu şekildedir:

Temel eğitim: Asgari Ek-1’de belirtilen konuları içeren ve düzenli aralıklarla tekrarlanan eğitimi ifade eder.

İşveren, çalışanlarına asgari Ek-1’de belirtilen konuları içerecek şekilde temel eğitimlerin çalışan işe başladıktan sonra en kısa sürede verilmesini sağlar.

Bir işyerinde temel eğitimini tamamladıktan sonra yaptığı iş değişmeden yeni bir işyerinde çalışmaya başlayan çalışan, Ek-1’de yer alan eğitim programının tamamı tekrarlanmaksızın yeni başladığı işyerine özgü riskler ile korunma tedbirlerini içeren konularda üçüncü fıkra hükümlerine uygun olarak eğitilir. Çalışanın daha önceki işyerinde temel eğitimi tamamladığına dair belgelerinin kontrolünden işveren sorumludur. Bu çalışanların temel eğitimleri, çalışanın eğitimi tamamladığı tarihten itibaren yeni başladığı işyerinin tehlike sınıfına göre dördüncü fıkrada belirtilen düzenli aralıklar süresince geçerlidir. İşveren bu çalışanları ikinci fıkra hükümlerine uygun olarak ayrıca eğitir.

Ek-1 Eğitim Konuları Tablosu

Eğitim Konuları

1. Genel konular a) Çalışma mevzuatı ile ilgili bilgiler, b) Çalışanların yasal hak ve sorumlulukları, c) İşyeri temizliği ve düzeni, ç) İş kazası ve meslek hastalığından doğan hukuki sonuçlar,

2. Sağlık konuları a) Meslek hastalıklarının sebepleri, b) Hastalıktan korunma prensipleri ve korunma tekniklerinin uygulanması, c) Biyolojik ve psikososyal risk etmenleri, ç) İlkyardım, d) Tütün ürünlerinin zararları ve pasif etkilenim,

3. Teknik konular a) Kimyasal, fiziksel ve ergonomik risk etmenleri, b) Elle kaldırma ve taşıma, c) Parlama, patlama, yangın ve yangından korunma, ç) İş ekipmanlarının güvenli kullanımı, d) Ekranlı araçlarla çalışma, e) Elektrik, tehlikeleri, riskleri ve önlemleri, f) İş kazalarının sebepleri ve korunma prensipleri ile tekniklerinin uygulanması, g) Güvenlik ve sağlık işaretleri, ğ) Kişisel koruyucu donanım kullanımı, h) İş sağlığı ve güvenliği genel kuralları ve güvenlik kültürü, ı) Tahliye ve kurtarma,

4. Diğer konular (çalışanın yaptığı işe özgü yüksekte çalışma, kapalı ortamda çalışma, radyasyon riskinin bulunduğu ortamlarda çalışma, kaynakla çalışma, özel risk taşıyan ekipman ile çalışma, kanserojen maddelerin yol açtığı olası sağlık riskleri ve benzeri) a)…

İşe başlama eğitimi: Çalışan fiilen çalışmaya başlamadan önce, çalışanın yapacağı işe, varsa kullanacağı iş ekipmanına ve işyerine özgü iş sağlığı ve güvenliği tedbirlerini içeren konularda uygulamalı olarak verilen eğitimi ifade eder.

İşveren, çalışan fiilen çalışmaya başlamadan önce, işe başlama eğitimi almasını sağlar. Bu eğitimler işverence veya işveren tarafından görevlendirilen bilgi sahibi ve deneyimli çalışanlarca verilebilir. İşe başlama eğitimleri, temel eğitimlerin gerçekleştirilmesine kadar geçen sürede çalışanın tehlike ve risklere karşı korunmasını sağlayacak nitelikte olmalı ve uygulamalı olarak verilmelidir. İşe başlama eğitimi her çalışan için en az iki saat olarak düzenlenir. Bu eğitimlerde geçen süreler temel eğitim sürelerinden sayılmaz.

Linki: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/05/20180524-1.htm

Yönetmeliğin değişiklikleri işlenmiş hali:

Linki: 

http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.18371&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=

İşyerlerinde İşveren veya İşveren Vekili Tarafından Yürütülecek İş Sağlığı ve Güvenliği Hizmetlerine İlişkin Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

İşyerlerinde İşveren veya İşveren Vekili Tarafından Yürütülecek İş Sağlığı ve Güvenliği Hizmetlerine İlişkin Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 21 Mayıs 2018 tarihli Resmi Gazetede yayınlanmıştır.

Değişiklik, iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinin; 50'den az çalışanı bulunan az tehlikeli işyerlerinde, Bakanlıkça ilan edilen eğitimleri tamamlamak şartıyla,  işveren veya işveren vekili tarafından yürütülebilecek olmasına yönelik düzenlemeleri içermektedir.

Bilindiği üzere;

4857 sayılı İş Kanununun mülga 81 inci maddesi kapsamında çalışanlar hariç, Kamu kurumları ile 50'den az çalışanı olan ve az tehlikeli sınıfta yer alan iş yerleri için 6331 sayılı Kanun’un 6’ncı maddesi 31.12.2023 tarihinde yürürlüğe girecektir.

Linki: http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/05/20180521-1.htm

Değişiklikleri işlenmiş hali:
Linki: http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.20857&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch

9. Uluslararası İş Sağlığı ve Güvenliği Kongresi

9. Uluslararası İş Sağlığı ve Güvenliği Kongresi İstanbul Haliç Kongre Merkezinde bugün başladı.
Sloganı “İş Sağlığı ve Güvenliğinde Koordinasyon ve İş Birliği”,
Hedefleri; 
"İş yerinde iş sağlığı ve güvenliğinin teşvik edilmesi amacıyla katılımcılar arasında bilgi, uygulama ve deneyim değişimi için forum sağlar,
İş birliği zemini hazırlayarak ilgili taraflar arasındaki ilişkileri güçlendirirken, iletişim ağları ve ittifakları güçlendirir ve kurar,
Bilginin geliştirilmesi, stratejik ve pratik fikirlerin hayata geçirilebilmesi için bir platform sağlar."
olan Kongre 6 - 9 Mayıs 2018 tarihlerinde gerçekleşecek.

Linki: www.isg.gov.tr www.tioshconference.gov.tr

20 Mayıs 2018 tarihli Sınav Başvuruları Başladı

2018-İSG Aralık 1. Dönem Sınavı, ÖSYM tarafından 20 Mayıs 2018 tarihinde yapılacaktır.

Sınava başvurular, 05 Nisan-12 Nisan 2018 tarihleri arasında yapılacaktır.
http://www.osym.gov.tr

Yakıt Depoları

Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik'e göre Yakıt Depoları;

"Yakıt depoları 

MADDE 56- 

(1) Yakıt depoları, yangına dayanıklı bölmelerle korunmuş bir hacme yerleştirilir. Yakıt deposu ile kazan dairesinin yangına 120 dakika dayanıklı bir bölme ile ayrılmış olması gerekir. Depoda yeterli havalandırmanın sağlanması ve tank kapasitesinin en az üçte birini alacak şekilde havuzlama yapılması şarttır. Yakıt tankları, ilgili Türk Standartlarına göre hesaplanır ve yerleştirilir. 

(2) Akaryakıt depoları; merdiven altına, merdiven boşluğuna, mutfağa, banyoya ve yatak odasına konulamaz.  

(3) Kalorifer yakıtı olarak kullanılan sıvı yakıtlar; aşağıda belirtilen şekilde ve miktarlarda depolanabilir:

a) 1000 litreye kadar bodrumda ve varil içinde, 

b) 3000 litreye kadar bodrumda ve sızıntısız sac kaplarda, 

c) (Değişik: 10/8/2009-2009/15316 K.) 40000 litreye kadar bina içinde bodrum katta, yangına 120 dakika dayanıklı kâgir odada sızıntısız tanklarda veya bina dışında sızıntısız yeraltı ve yerüstü tanklarında, 

ç) (Mülga: 10/8/2009-2009/15316 K.) 

d) Stok ihtiyacının 40000 litreden fazla olması hâlinde, yakıt tankları, binadan ayrı, bağımsız, tek katlı bir binaya yerleştirilmiş ve Sekizinci Kısımda belirtilen emniyet tedbirleri alınmış şekilde. 

(4) Akaryakıt depolarının metal bölümleri, ilgili yönetmeliklere göre statik elektriğe karşı topraklanır.   

(5) Akaryakıt yakan kat kaloriferinin yakıt depoları daire içinde merdiven boşluklarına ve mutfağa, banyoya ve yatak odasına konulamaz. Bu depolar, bu Yönetmelikte belirtilen hususlara ve ilgili standartlara uymak kaydıyla, bodrumda en fazla 2000 litre hacminde yapılabilir. Günlük yakıt deposu ise, en fazla 100 litre olmak üzere, daire içinde kapalı bir hacimde yapılabilir. Günlük yakıt deposu sadece havalık ile atmosfere açılır, taşma borusu ana yakıt deposuna bağlanır. (6) Kat kaloriferi tesisatı bulunan veya gazyağı kullanan binalarda, en az 1 adet 6 kg'lık kuru ABC tozlu el yangın söndürme cihazı bulundurulması şarttır. 

(7) Kömürlük; kazan dairesine bitişik, taban kotu el ile veya stoker ile yükleme ve boşaltmaya elverişli olarak tesis edilir. Kömürün rahat taşınabilmesi ve cürufun kolay atılabilmesi gerekir. Kömürlük alanı 1.5 m kömür yüksekliği esas alınarak hesaplanır."

Linki: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/3.5.200712937.pdf

Bakanlığa Bildirim

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü 2018-1 Nolu Dış Genelgesi'nde belirtilen maddelerden;

"Entegratör firma olmak isteyen kurumlar, İSGGM internet sitesinde yayımlanan belgeler ve Gizlilik ve Veri Paylaşım Sözleşmesini imzalayarak İSGGM'ye başvuruda bulunur. İSGGM tarafından lüzum görülmesi halinde başvuru sahibinden ilave bilgi veya belge istenebilir."

"İBYS için kullanılacak ve entegratör firmalarca geliştirilen tüm uygulama yazılımlarının Bakanlıkça belirlenen ve İSGGM tarafından ilan edilen veri setlerine uygun şekilde veri hazırlaması ve metotlarda belirtilen yöntemler ile veri aktarımını sağlayabiliyor olması zorunludur."

"4.İSG Profesyonellerinin Yükümlülükleri İş sağlığı ve güvenliği profesyonelleri görevli oldukları işyerinde yürütmekte oldukları faaliyetlere ilişkin;

Veri setinde belirtilen verileri entegratör firma tarafından temin ettiği uygulama yazılımı aracılığı ile en geç 01.06.2018 tarihine kadar Bakanlığa bildirmek, 

Uygulama yazılımı aracılığı ile üretilen veya görüntülenen verilerin gizlilik ilkesine uygun şekilde kullanmak ile yükümlüdür."

Linki:
http://www.uludagbilisim.com/filepath/upload/files/180227163135_DUY_207.pdf

2018 yılı "Çocuk İşçiliği ile Mücadele Yılı" ilan edildi

2018 yılının "Çocuk İşçiliği ile Mücadele Yılı" ilan edilmesine ilişkin Başbakanlık genelgesi, 20.02.2018 tarihli Resmi Gazete'de yayımlandı.

Başbakan Binali Yıldırım imzasıyla yayımlanan genelgede;

"Çocukların zihinsel, bedensel, ruhsal ve sosyal gelişimini olumsuz yönde etkileyen çocuk işçiliği, küresel ve ulusal çapta önemli sorunların başında gelmektedir. Çocuk işçiliği ile mücadeleye özel önem atfeden ülkemiz, uluslararası kuruluşların çocuk hakları ve çocuk işçiliği konusundaki kararlarını, ülke ihtiyaçları ile birleştirerek kendi mevzuatını ve politikalarını oluşturmuştur.

Ülkemizin 2023 hedefleri doğrultusunda, öncelikle en kötü biçimleri olmak üzere, çocuk işçiliğinin önlenmesi amacıyla Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı koordinasyonunda hazırlanan "Çocuk İşçiliği ile Mücadele Ulusal Programı (2017-2023)" (Program) yürürlüğe girmiştir.

Program kapsamında, çocuk işçiliğini önlemeye yönelik temel stratejiler, faaliyetler ve bu faaliyetlerden sorumlu olan ve işbirliği yapılacak kurum ve kuruluşlar ile faaliyetlerin tamamlanma süreleri belirlenmiştir. Programda yer alan faaliyetlerin takibi yılda iki kez düzenlenen İzleme ve Değerlendirme Kurulu toplantıları aracılığıyla gerçekleştirilmektedir.

Toplumumuzun çocuk işçiliği ile mücadeleye ilişkin duyarlılığının artırılması ve Programın politika ve hedeflerine en üst düzeyde katkı sağlanması amacıyla 2018 yılının "Çocuk İşçiliği ile Mücadele Yılı'' olarak ilan edilmesi uygun görülmüştür.

Bu çerçevede, Çocuk İşçiliği ile Mücadele Yılı uygulamaları kapsamında ilgili kurum ve kuruluşlar tarafından yapılacak tüm çalışmalarda çocuk işçiliği ile mücadele hususuna öncelik verilecek ve Programda yer alan faaliyetlerin etkin ve verimli bir şekilde yerine getirilmesi için tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca gereken her türlü destek ve yardım titizlikle sağlanacaktır.

Bilgilerinizi ve gereğini önemle rica ederim."

http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/02/20180220-3.pdf

İş Ekipmanlarının Periyodik Kontrollerini Yapmaya Yetkili Kişilerin Kayıt Ve Eğitimlerine İlişkin Tebliğ Yayınlandı

İş Ekipmanlarının Periyodik Kontrollerini Yapmaya Yetkili Kişilerin Kayıt Ve Eğitimlerine İlişkin Tebliğ 1 Ekim 2017 tarihli Resmi Gazetede yayınlandı.

Tebliğ yayımı tarihinden itibaren bir ay sonra yürürlüğe girer.

Pilot uygulama öncelikle Eskişehir ve Kırıkkale illerinde uygulanır ve bu Tebliğin yayımı tarihinden itibaren en az bir yıl devam eder.

Periyodik kontrolleri yapmaya yetkili kişiler, 8 inci madde (Elektronik ortama kayıt için istenecek bilgiler) kapsamında istenen bilgileri EKİPNET sistemi üzerinden kayıt yaptırır.

Periyodik kontrolleri yapmaya yetkili kişilere eğitim alma yükümlülüğü tamamlanıncaya kadar geçici kayıt numarası verilir.

Geçici kayıt numarası alanlar, 11 inci maddede (Periyodik kontrolleri yapmaya yetkili kişilerin eğitimi) belirtilen eğitimleri başarılı olarak tamamlamaları halinde kayıt numarası almaya hak kazanır.

Periyodik kontrol raporlarında kayıt numaralarının bulunması zorunludur.

http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/10/20171001-6.htm

Maden Yönetmeliği Yayınlandı

Maden Yönetmeliği 21 Eylül 2017 tarihli Resmi Gazetede yayınlandı. 

"Madde 101 (8) Maden ruhsat sahiplerinin, ruhsat sahalarının bir kısmında veya tamamında üçüncü kişilerle yapmış oldukları rödövans sözleşmelerinde, bu alanlarda yapılacak madencilik faaliyetlerinden doğacak İş Kanunu, iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili idari, mali ve hukuki sorumluluklar rödövansçıya aittir. Ancak bu durum ruhsat sahibinin Kanundan doğan teknik, mali ve hukuki konulardaki sorumluluklarını ortadan kaldırmaz."

06 Kasım 2010 tarihli ve 27751 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Madencilik Faaliyetleri Uygulama Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.

http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/09/20170921-1.htm

Büyük Endüstriyel Kazaların Önlenmesi ve Etkilerinin Azaltılması Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik

Büyük Endüstriyel Kazaların Önlenmesi ve Etkilerinin Azaltılması Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 18 Temmuz 2017 tarihli Resmi Gazetede yayınlanmıştır. 

MADDE 1 – 30/12/2013 tarihli ve 28867 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Büyük Endüstriyel Kazaların Önlenmesi ve Etkilerinin Azaltılması Hakkında Yönetmeliğin 25 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde yer alan “1/7/2017” ibaresi “1/7/2019” olarak değiştirilmiştir.

MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici maddeler eklenmiştir.

“Büyük kaza önleme politikası ve güvenlik raporlarına ilişkin mevcut uygulamalar ile sonuçları

GEÇİCİ MADDE 2 – (1) 10 uncu ve 11 inci madde hükümleri 31/12/2018 tarihine kadar uygulanmaz. 31/12/2016 tarihinden bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar 10 uncu ve 11 inci maddeler çerçevesinde yürütülen işlemler hüküm ifade etmez. Bu kapsamda Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına verilen güvenlik raporları kuruluşlara iade edilir.

Kapsama ilişkin bildirimlerin yenilenmesi

GEÇİCİ MADDE 3 – (1) 7 nci madde gereğince EK-1 kapsamında yapılan bildirimler bu maddenin yayımı tarihinden itibaren bir yıl içinde güncellenir.”

MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-1’i ekteki şekilde değiştirilmiştir.

MADDE 4 – Bu Yönetmelik 1/7/2017 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

MADDE 5 – Bu Yönetmelik hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı ile Çevre ve Şehircilik Bakanı müştereken yürütür.

http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/07/20170718-2.htm

Yönetmeliğin tümü için:

http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.19193&sourceXmlSearch=&MevzuatIliski=0

Kaçış Yolu Sayısı ve Genişliği

9 Eylül 2009 tarihli değişiklikler işlenmiş 19 Aralık 2007 tarihli Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik’e göre kaçış yolu sayısı ve genişliği

MADDE 33- (1) Toplam çıkış genişliği, 32 nci maddeye göre hesaplanan bir kattaki kullanım alanlarındaki toplam kullanıcı sayısının birim genişlikten geçen kişi sayısına bölümü ile elde edilen değerin 0.5 m ile çarpılması ile bulunan değerden az olamaz. Hiçbir çıkış veya kaçış merdiveni veyahut diğer kaçış yolları, hesaplanan bu değerlerden ve 80 cm’den daha dar genişlikte ve toplam kullanıcı sayısı 50 kişiden fazla olan katlarda bir kaçış yolunun genişliği 100 cm'den az olmayacak şekilde çıkış sayısı bulunur. Kaçış yolu, bu özelliği dışında, yapının mekânlarına hizmet veren koridor ve hol olarak kullanılıyor ise, 110 cm’den az genişlikte olamaz.

(2) Yüksek binalarda kaçış yollarının ve merdivenlerin genişliği 120 cm’den az olamaz.

(3) Genişliği 200 cm’yi aşan merdivenler, korkuluklar ile 100 cm’den az olmayan ve 160 cm’den fazla olmayan parçalara ayrılır. Kaçış yolu koridoru yüksekliği 210 cm’den az olamaz.

(4) İki çıkış gereken mekânlarda, her bir çıkışın toplam kullanıcı yükünün en az yarısını karşılayacak genişlikte olması gerekir.

(5) Genişlikler, temiz genişlik olarak ölçülür. Kaçış merdivenlerinde ve çıkış kapısında temiz genişlik aşağıda belirtilen şekilde ölçülür:

a) Kaçış merdivenlerinde temiz genişlik hesaplanırken, küpeştenin yaptığı çıkıntının 80 mm’si temiz genişliğe dâhil edilir.

b) Çıkış kapısında; tek kanatlı kapıda temiz genişlik, kapı kasası veya lamba çıkıntısı ile 90 derece açılmış kanat yüzeyi arasındaki ölçüdür. Tek kanatlı bir çıkış kapısının temiz genişliği 80 cm’den az ve 120 cm’den çok olamaz. İki kanatlı kapıda temiz genişlik, her iki kanat 90 derece açık durumdayken kanat yüzeyleri arasındaki ölçüdür.

(6) Bütün çıkışların ve erişim yollarının aşağıda belirtilen şartlara uygun olması gerekir:

a) Çıkışların ve erişim yollarının açıkça görülebilir olması veya konumlarının simgeler ile vurgulanması ve her an kullanılabilmesi için engellerden arındırılmış hâlde bulundurulması gerekir.

b) Bir yapıda veya katlarında bulunan her kullanıcı için, diğer kullanıcıların kullanımında olan odalardan veya mekânlardan geçmek zorunda kalınmaksızın, bir çıkışa veya çıkışlara doğrudan erişim sağlanması gerekir.

Mesleki Eğitim

25/07/2013 tarihli değişiklikleri işlenmiş Tehlikeli ve Çok Tehlikeli Sınıfta Yer Alan İşlerde Çalıştırılacakların Mesleki Eğitimlerine Dair Yönetmelik’e göre;

Mesleki eğitim: Örgün veya yaygın eğitim yoluyla bireyleri mesleğe hazırlamak, meslek sahibi olanların mesleklerindeki gelişimlerini ve yeni mesleklere uyumlarını sağlamak amacıyla gerekli bilgi, beceri, tavır ve değer duygularını geliştiren ve bireylerin fiziki, sosyal, kültürel ve ekonomik yeteneklerinin gelişim sürecinin bir plan içerisinde yürütülmesini sağlayan eğitimi ifade eder.

Yönetmeliğin Ek-1’indeki çizelgede yer alan işlerde çalışacakların, işe alınmadan önce, mesleki eğitime tabi tutulmaları zorunludur.

İşyerinde yapılan işler, asıl iş itibariyle tehlikeli ve çok tehlikeli işler kapsamında yer almakla birlikte, çalışanın yaptığı iş ek-1 çizelgede belirtilen işler dışında ise, 5/6/1986 tarihli ve 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu hükümleri saklı kalmak kaydıyla 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununun 17 nci maddesi kapsamında mesleki eğitim alma zorunluluğu aranmaz.

Ek-1 çizelgede yer alan işlerde fiilen çalıştırılacakların, yaptığı işe uygun aşağıda belirtilen belgelerden birisine sahip olmaları zorunludur:

a) 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanununa göre verilen diploma, bitirme belgesi, yetki belgesi, sertifika, bağımsız işyeri açma belgesi, kalfalık, ustalık ve usta öğreticilik belgelerinden birisi,

b) 12/3/2013 tarihli ve 28585 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Aktif İşgücü Hizmetleri Yönetmeliğine göre mesleki eğitim kursları veya mesleki eğitim modülü/kursları ile eşit süreli olmak koşuluyla işbaşı eğitim programları sonucu alınan belgeler,

c) Millî Eğitim Bakanlığı veya Millî Eğitim Bakanlığı tarafından yetkilendirilen kurumlarca verilen operatör belgesi ve sürücü belgesi,

ç) 11/7/2002 tarihli ve 24812 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Patlayıcı Madde Ateşleyici Yeterlilik Belgesinin Verilmesi Esas ve Usullerinin Belirlenmesi Hakkında Yönetmelik kapsamında alınan ateşleyici yeterlilik belgesi,

d) Kuruluş kanunlarında veya ilgili kanunlarca yetkilendirilmiş kamu kurum ve kuruluşları tarafından düzenlenen eğitim faaliyetleri sonucunda verilen belgeler,

e) Millî Eğitim Bakanlığının ilgili biriminin onayının alınması şartıyla; kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları, eğitim amaçlı faaliyet gösteren vakıf ve dernekler, işçi ve işveren kuruluşları ile bünyelerinde kurulu iktisadi işletmeler, işçi ve işveren kuruluşları tarafından Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurulmuş eğitim amaçlı şirketler ve işveren tarafından düzenlenen eğitim faaliyetleri sonucunda verilen belgeler,

f) Uluslararası kurum ve kuruluşlardan alınan ve Millî Eğitim Bakanlığı tarafından denkliği sağlanan belgeler,

g) 30/12/2008 tarihli ve 27096 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Meslekî Yeterlilik, Sınav ve Belgelendirme Yönetmeliği kapsamında verilen meslekî yeterlilik belgeleri,

Geçici Madde: 4857 sayılı İş Kanununun mülga 85 inci maddesi kapsamında 31/5/2009 tarihli ve 27244 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Ağır ve Tehlikeli İşlerde Çalıştırılacak İşçilerin Mesleki Eğitimlerine Dair Tebliğe göre alınan mesleki eğitim belgeleri bu Yönetmelik kapsamında da geçerli sayılır.

Çalışan İSG Eğitim Konuları

1. Genel konular
a) Çalışma mevzuatı ile ilgili bilgiler,
b) Çalışanların yasal hak ve sorumlulukları,
c) İşyeri temizliği ve düzeni,
ç) İş kazası ve meslek hastalığından doğan hukuki sonuçlar
2. Sağlık konuları
a) Meslek hastalıklarının sebepleri,
b) Hastalıktan korunma prensipleri ve korunma tekniklerinin uygulanması,
c) Biyolojik ve psikososyal risk etmenleri,
ç) İlkyardım
3. Teknik konular
a) Kimyasal, fiziksel ve ergonomik risk etmenleri,
b) Elle kaldırma ve taşıma,
c) Parlama, patlama, yangın ve yangından korunma,
ç) İş ekipmanlarının güvenli kullanımı,
d) Ekranlı araçlarla çalışma,
e) Elektrik, tehlikeleri, riskleri ve önlemleri,
f) İş kazalarının sebepleri ve korunma prensipleri ile tekniklerinin uygulanması,
g) Güvenlik ve sağlık işaretleri,
ğ) Kişisel koruyucu donanım kullanımı,
h) İş sağlığı ve güvenliği genel kuralları ve güvenlik kültürü,
ı) Tahliye ve kurtarma

İş Stresi

İş Yerindeki Kronik Stres Kaynakları (Balcı,2000)

1. Rollerdeki Belirsizlik

2. Rol Çatışması

3. Kişilerarası Çatışma

4. Sorumluluk

5. Katılım

6. İş Güvenliği

7. Yönetim Tarzı

8. Fiziki Mekan ve Çevre Şartları

9. Yoğun İş Yükü

10. Zaman Yetersizliği

11. Kariyer Engeli

12. Emeklilik

13 Çalışma şekilleri

14. Tekdüze çalışma ve monotonluk

15. Vardiyalı çalışma düzeni.

16. Düşük ücret

17. Mobbing

İş stresine yol açan örgütsel faktörler (Luthans, 1992)

1. Örgüt politikaları;

- Adaletsiz, keyfi performans değerlendirmeleri

- Ücret eşitsizlikleri

- Esnek olmayan kurallar

- Vardiyalı çalışma

- Belirsiz yöntemler

- Sık bölüm değiştirme

- Gerçekçi olmayan iş tanımları

2. Örgüt yapısı;

- Merkeziyetçilik; kararlara katılıma izin verilmemesi

- Sınırlı yükselme olanakları

- Resmiyet derecesinin fazlalığı

- Yüksek düzeyde uzmanlaşma

- Bölümler arası karşılıklı bağımlılık

- Personel-yönetici çatışması

3. Örgütün fiziksel şartları;

- Kalabalık ve mahremiyetin yokluğu

- Aşırı gürültü, sıcak, soğuk

- Zehirli kimyasal maddeler ve radyasyon

- Hava kirliliği

- İş kazaları

- Yetersiz aydınlatma

4. Örgütsel süreçler;

- Bozuk iletişim

- Performansla ilgili, hatalı ölçüm ve yetersiz, hatalı geribildirim

- Belirsiz veya çatışan hedefler

- Adaletsiz kontrol sistemi

- Yetersiz bilgi

A Tipi ve B Tipi Kişilik Yapısı

A tipi ve B tipi kişilik ilk olarak iki kardiyolog Meyer Friedman ve Rosenman tarafından gözlemlenmiştir. Fikir ilk defa, oturma odasının sandalyelerini tamir eden döşemecinin sandalyelerin çoğunun sadece önden yırtıldığını söylemesi üzerine ortaya çıktı. Bu durumdan, iki kardiyolog da kalp hastalarının çoğunun endişeli olduklarını ve otururken zor zamanlar geçirdiklerini anladılar. Bu gözlemi başlangıç noktası olarak kullanan ve kendi klinik uygulamalarını da temel alan Friedman ve Rosenman hastalarının iki çok farklı davranış model tipi sergilediği sonucuna vardılar. Araştırmaları onları farklılıkların kişilik esaslı olduğu sonucuna götürdü. (Moorhead/Griffin, 1992:463).

A Tipi Kişilik Yapısı

A tipi davranış biçimine sahip birey aşırı rekabetçi, kendisini işine adamış ve zamana oldukça duyarlıdır. Bundan başka bu birey agresif, sabırsız ve işe çok fazla yöneliktir. Pek çok güdüye sahiptir ve mümkün olduğu kadar çok kısa sürede ve mümkün olduğu kadar çok fazla başarılı olmak istemektedir (Moorhead/Griffin, 1992: 463). Zaman baskısından hoşlanır ve aceleci tavır takınarak kendini sürekli bir şeyler yapmak zorunda hisseder. Zamanını çok iyi yönettiği söylenemez (Aytaç, 2002). Tatilde bile hareketsizliği sevmez, çabuk olmayan insanlara kızar ve oldukça yoğun çalışır ve mesai arkadaşlarından da aynı şeyi bekler. Kendini çoğu zaman başka insanlara göre daha enerjik hisseder. Beklemeye hiç tahammülü yoktur. A tipi bireye karşı açık olunması, hoşgörü gösterilmesi, güveninin kazanılması, anlamsız rekabete girilmemesi bu tip kişilerle ilişkide yararlı olacaktır. (Turul, 2000)

B Tipi Kişilik Yapısı

B tipi davranış biçimine sahip bireyse, tersine daha az rekabetçi, işine kendisini daha az adayan ve zamana karşı daha az duyarlıdır. Bu tür insanlar zamanla daha az çatışma halindedir ve yaşama karşı daha dengeli ve rahat bir yaklaşım içersindedir. Kararlı bir hızda çalışır ve kendini daha fazla güven içinde hisseder. B tipi kişinin A tipi kişiden daha çok ya da daha az başarılı olduğu söylenemez (Moorhead/Griffin, 1992: 463).

‘B tipi’ özellikler daha rahat, uysal, az rekabetçi ve daha az saldırgandır. Zamanla daha az yarışırlar, boş zaman etkinliklerine daha çok fırsat tanırlar. B tipi insanlar katı kurallardan arınmış ve esnektirler. Başarı konusunda aşırı hırslı değildirler. Çok kolay sinirlenmez ve tedirgin olmazlar. Yaptıkları işten zevk almayı bilirler. İşlerinde rahat olmaları onlarda suçluluk duygusu oluşturmaz, sakin ve düzenli çalışırlar. Çevresinden ve kendisinden emin kişilerdir (Güney, 2000: 446).

Friedman ve Rosenman insanların tamamen saf bir şekilde A tipi ya da B tipi olamayacağını, bunun yerine bu iki tipten birine karşı daha fazla eğilimli olabileceklerini ifade etmişlerdir. 

Kaynak: Ufuk Durna, A Tipi ve B Tipi Kişilik Yapıları ve Bu Kişilik Yapılarını Etkileyen Faktörlerle İlgili Bir Araştırma